Niespodzianka z okazji Böyük Oyun

Dzięki uprzejmości groundhoppera z Niemiec zamieszczam jego tekst dotyczący wizyty na meczu Neftçi - MOIK  (5 maja 2009) oraz kilka fotografii ze Stadionu Republikańskiego imienia Tofiqa Bəhramova. Danke schön!

Najsłynniejszy azerbejdżański piłkarski towar eksportowy

Tofiq Bəhramov, Tofiq Bəhramov –niemiecki fan piłki nożnej zna skądś to nazwisko. Zgadza się: od finału MŚ 1966 „Rosjanin” kojarzony jest jako odpowiedzialny za gola na Wembley. Kolega Bəhramov był bowiem sędzią linowym podczas tamtego meczu i uznał bramkę po słynnym strzale Geoffreya Hursta. Decyzja ta towarzyszyła mu aż do śmierci („Piłka była za linią, jestem pewien”).

Tymczasem „Rosjaninem” jest Azerbejdżaninem i jednocześnie najsławniejszym „towarem eksportowym“ kraju. Tak sławnym, że po jego śmierci w 1993 roku Stadion Narodowy nazwano jego imieniem i przed głównym wejściem postawiono pomnik ku jego czci. Odsłonił go zresztą nikt inny, jak Geoffrey Hurst – Azerbejdżanie mają poczucie humoru.

Przybywszy o wiele za wcześnie na stadion, szukaliśmy bezskutecznie biletów. Weszliśmy więc ostrożnie na obiekt przez otwarte bramy i zostaliśmy błyskawicznie zatrzymani przez Policjantów. „Russki?” – „Njet, Nemski“ – „Aaaah, Ballack, Klinsmann, Berti Vogts.” I tak weszliśmy oficjalnie na trybunę dla dziennikarzy, gdzie wcale nie chcieliśmy być

No cóż, zasiedliśmy godzinę przed pierwszym gwizdkiem w zupełnie pustym obszarze. Co pozostało nam innego niż jeść pestki słonecznika i słuchać „stadionową” muzykę? Azerbejdżańska muzyka ludowa na początku się podoba, lecz trudno wytrzymać godzinę rzępolenia. Tym bardziej, ze Azərbaycan TV regularnie wypełnia swój wieczorny program występami panów, którzy grają w skupieniu na swoich instrumentach. Muzyka jest melancholiczna, a przy jej dźwiękach widzom przedstawiane są obrazki ukazujące piękno kraju. Tak, w tym kraju wszystko jest oczywiście w jak najlepszym porządku.

Gigantyczne C

Odbiegam od tematu. Może czas więc na kilka słów o stadionie, który według niektórych źródeł został zbudowany przez niemieckich jeńców wojennych. Obecnie dostępnych jest 30 000 miejsc siedzących, przy czym główna trybuna rozciąga się na dużej powierzchni. Wniosek: gigantyczne C – reminiscencja Stalina (C w cyrlicy odpowiada łacińskiemu S). Albo do wyboru – interpretacja osoby siedzącej koło mnie: podobieństwo do rzymskiego Koloseum, na co wskazuje wiele słupów na trybunie.

Meczem zainteresowanych było maksymalnie 800 osób. Bertiego Vogtsa zresztą nie było. Widzom zaoferowano liczne  trafienia słynnego klubu Neftçi Bakı, który w 1966 roku w lidze ZSRR zdobył trzecie miejsce, i armijnego klubu MOIK Bakı. „Neftjanik” oznacza pracownik naftowy. Pytanie o głównego sponsora zdaje się więc zbędne.

Bardzo cieszy obecność małych, lecz radośnie śpiewających fanklubów. Pokazały siłę, gdy gospodarze wyszli na prowadzenie 2:0. Nie odpuszczały aż do momentu zakończenia meczu.